همه چیز به کوه‌های کردستان میرسد. کسی که استوا را میگیرد و از دامنه ی کوهها شروع میکند و زیر لبی میگوید: "ژوان؛ ژوان جانم؛ برگرد..." و بعد از دور زدن زمین باز هم به برفهای کوه های کردستان میرسد و همچنان زیر لبی میگوید: "ژوان؛ ژوان جانم؛ تورو به خدا برگرد..." و کمرش چند درجه‌ای خم شده است و دیگر نمیتواند مثل قبل اشک بریزد
